روز سوّم:روز بسيار مباركى است،شيخ طوسى دركتاب«مصباح»فرموده است:دراين روزحضـرت‏ حسين بن على عليهما السّلام متولّدشد،و در چنين روزى توقيع[دست نوشت]شريف به سوى قاسم بن علاء همدانى وكيل‏ حضرت امام حسن عسگرى عليه السّلام بيرون آمدكه:مولايمان امام حسين عليه السّلام در روز پنجشنبه سوم شعبان متولّدشد،پس‏ آن روز را روزه بگير،و اين دعا را بخوان:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِی هَذَا الْيَـوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلالِهِ وَ

وِلادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيـهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْـهَا وَ لَمَّا يَطَأْ [يُـطَأْ] لابَتَيْـهَا قَتِيلِ

الْعَبْـرَةِ وَسَيِّدِ الْأُسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ يَوْمَ الْكَرَّةِ الْمُعَـوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ

نَسْلِهِ وَالشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَالْفَوْزَمَعَهُ فِی أَوْبَتِهِ وَ الْأَوْصِيَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ

غَيْبَتِـهِ حَتَّى يُدْرِكُوا الْأَوْتَارَ وَ يَثْأَرُوا الثَّارَ وَ يُرْضُوا الْجَبَّارَ وَ يَكُونُوا خَيْرَأَنْصَارٍ صَلَّى اللَّهُ

عَلَيْهِمْ مَعَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ اللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَيْکَ أَتَوَسَّلُ وَأَسْأَلُ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ

مُعْتَرِفٍ مُسِی‏ءٍ إِلَى نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِی يَوْمِهِ وَ أَمْسِهِ يَسْأَلُکَ الْعِـصْمَةَ إِلَى مَحَلِّ

رَمْسِهِ،

خدايا از تو میخواهم به حق مولود د راين روز،كه به شهادتش وعده داده شد پيش از برخاستن صدايش و قبل از ولادتش،آسمان و هر كه در آن است،زمين و هر كه بر آن است بر او گريست درحالى‏ كه هنوز قدم در جهان نگذاشته بود،كشته اشک، سرور خاندان،مدد يافته به يارى،روز بازگشت،پاداش شهادتش اينكه امامان از نسل اويند،و شفا در كام اوست،و پيــروزى با اوست درگاه بازگشتش،و جانشينان از خاندانش پس از قيـام‏ كننده‏ شان و غيبت‏ او،تا انقتـام گيرند و خون‏خواهى نمايند،و حضرت جبّـار را خشنود سازند و بهتـرين ياران دين حق شوند،درود خــدا بر ايشان همگام با رفت‏ و آمد شب و روز.خدايا! به حق آنان به تو توسّل میجويم و از تو درخواست میكنم‏ درخواست گنهكار معترف به گناه و بد كرده به خود با امورى كه در امروز ديروزش كوتاهى نموده،از تو تا هنگام رفتن در گورش پناه میخواهد،

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ وَ احْشُـرْ نَا فِي زُمْرَتِهِ وَ بَـوِّئْنَـا مَعَهُ دَارَ الْكَرَامَـةِ وَ

مَحَلَّ الْإِقَامَةِ اللَّهُمَّ وَكَمَا أَكْرَمْتَنَا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَكْرِمْنَا بِزُلْفَتِهِ وَارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُ وَسَابِقَتَهُ

وَاجْعَلْنَا مِمَّنْ يُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ وَ يُكْثِـرُ الصَّلاةَ عَلَيْـهِ عِنْـدَ ذِكْرِهِ وَ عَلَى جَمِيعِ أَوْصِيَائِهِ وَ

أَهْلِ أَصْفِيَائِـهِ الْمَمْدُودِينَ مِنْـکَ بِالْعَدَدِ الاثْنَيْ عَشَرَ النُّجُـومِ الـزُّهَرِ وَ الْحُجَـجِ عَلَى

جَمِيعِ الْبَشَرِ اللَّهُمَّ وَ هَبْ لَنَافِی هَذَا الْيَوْمِ خَيْرَ مَوْهِبَـةٍ وَ أَنْجِحْ لَنَا فِيهِ كُلَّ طَلِبَـةٍ

كَمَا وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَـدِّهِ وَ عَاذَ فُطْـرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِـذُونَ بِقَبْـرِهِ مِنْ

بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.

خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فرست،و ما را در جمع او محشور كن،و همراه وى در بهشت‏ و جايگاه ابدى جاى ده.خدايا! همچنان‏كه ما را به شناسايى ‏اش گرامى داشتى پس ما را به تقرّب به آن حضرت گرامى دار،و رفاقت و سابقه محبّت با او را روزى‏ ما فرما،و ما را از كسانى قرار ده كه فرمانش را تسليم مى‏ شوند،و به هنگام بردن نامش صلوات زياد بر او مى‏ فرستند،و هم بر همه جانشينان و خاندان‏ برگزيده ‏اش،آن يارى ‏شدگان از سوى تو به عدد دوازده،آن ستارگان درخشانند،و حجّت هاى الهى بر تمام بشر،خدايا! ببخش بر ما در اين روز بهترين بخشش را،و برآور براى ما هر خواسته‏اى را،چنان‏كه حسين‏ را به محمّد بخشيدى،و فطرس به گهواره‏اش پناهنده شد،و ماپناهنده به مزار اوييم پس از شهادتش،بر تربتش حاضر مى ‏شويم‏ و بازگشتش را انتظار مى ‏كشيم،آمين اى پروردگار جهانيان. 

بعد از اين دعا،مى‏ خوانى دعاى امام حسين عليه السّلام را،و اين اخرين دعاى آن حضرت است در روزى كه دشمنانش‏ فزونى گرفتند،يعنى روز عاشورا

اللَّهُمَّ أَنْتَ مُتَعَالِي الْمَكَانِ عَظِيمُ الْجَبَرُوتِ شَدِيدُ الْمِحَالِ غَنِيٌّ عَنِ الْخَلائِقِ عَرِيضُ

الْكِبْـرِيَاءِ قَـادِرٌ عَلَى مَا تَشَاءُ قَرِيبُ الرَّحْمَةِ صَادِقُ الْوَعْدِ سَابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلاءِ

قَرِيبٌ إِذَا دُعِيتَ مُحِيطٌ بِمَا خَلَقْتَ قَابِلُ التَّـوْبـَةِ لِمَنْ تَابَ إِلَيْکَ قَـادِرٌ عَلَى مَا أَرَدْتَ وَ

مُدْرِکٌ مَا طَلَبْتَ وَ شَكُورٌ إِذَا شُكِرْتَ وَ ذَكُورٌ إِذَا ذُكِـرْتَ أَدْعُوکَ مُحْتَاجا وَ أَرْغَبُ إِلَيْکَ

فَقِيرا وَ أَفْزَعُ إِلَيْکَ خَـائِفا وَ أَبْكِي إِلَيْکَ مَكْرُوبا وَ أَسْتَعِينُ بِکَ ضَعِيفا وَ أَتَـوَكَّلُ عَلَيْکَ

كَافِيا احْكُمْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا ]بِالْحَقِ‏] فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ خَدَعُونَا وَ خَذَلُونَا وَ غَدَرُوا بِنَا وَ

قَتَلُونَا وَ نَحْنُ عِتْــرَةُ نَبِيّـکَ وَ وَلَدُ ]وُلْدُ] حَبِيبِـکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْـدِاللَّهِ الَّـذِی اصْطَـفَيْتَـهُ

بِالرِّسَالَةِ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْيِکَ فَاجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا فَرَجا وَ مَخْرَجابِرَحْمَتِکَ يَاأَرْحَمَ

الرَّاحِمِينَ.

خدايا! تو بلندمرتبه و بزرگ جبروتى و درعذاب بس يختگيرى،ازآفريدگان بى‏نيازى،كبريايى ‏ات فراگير است،بر هرچه میخواهى توانايى،رحمتت به بندگان نزديک است،وعده‏ات راست،نعمتت كامل،و آزمونت نيكوست،هنگامی‏كه خوانده شوى بسيار نزديكى،به آنچه آفريدى احاطه دارى، براى آن‏كه توبه كند پذيراى توبه‏ اى،بر هرچه اراده كنى توانايى،و آنچه را بجويى به دست آورى، هرگاه سپاس شوى، سپاس‏پذيرى،و هرگاه‏ ياد شوى ياد كنى،از سر نياز تو را میخوانم،و با احتياج به سوى تو ميل میكنم،و بيمناک به جانب تو پناه مى ‏آورم و غمگين به‏ درگاهت گريه مى ‏كنم،و در كمال ناتوانى از تو كمک میخو‏اهم،و براى كفايت امورم بر تو توكّل مى‏ نمايم،بين ما و بين قوم ما[به ‏حق]داورى كن‏ كه آنان ما را فريفتند،و به ما نيرنگ زدند و از يارى ما دست كشيدند،و با ما بى ‏وفايى نمودند و ما را كشتند،و حال آنكه ما عترت پيامبر تو،و فرزند محبوب تو محمّدبن عبد اللّه هستيم،آن‏كه او را به رسالت  برگزيدى،و بر وحى خود امين قرار دادى،در كار ما گشايش و راه رهايى از مشكل قرار ده،به مهرت اى مهربان‏ترين مهربانان.

ابن عياش گفت:از حسين بن على بن سفيان بزوفرى شنيدم،كه مى‏ گفت:امام صادق عليه السّلام اين دعا را،در اين‏ روز مى‏خواند و نيز فرمود اين دعا از دعاهاى روز سوم شعبان،روز ولادت امام حسين عليه السّلام است.

رسول‌ خدا محمد مصطفی(ص)می‌فرماید:شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است،حاملان عرش آن را بزرگ می‌شمارند و حق آن را می‌شناسند،آن ماهی است که در آن همچون ماه رمضان،روزی بندگان زیاد می‌شود.
 
حجت‌الاسلام سید حسن هاشمی جزی،مدیرگروه اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی به مناسبت فرا رسیدن ماه شعبان ماه پیامبرخدا(ص) و ماه آماده شدن برای میهمانی خدا یادداشتی نوشته که در پی می‌آید:

فضیلت ماه شعبان

شعبان ماه بسیار شریفى است و به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللهِ عَلِیهِ وَآله منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مى‌گرفت و به ماه رمضان وصل مى‌کرد و مى‌فرمود: شعبان،ماه من است هر که یک روز از ماه مرا روزه بگیرد،بهشت برای او واجب می‌شود و از حضرت امام صادق علیه‌السلام روایت شده است که چون ماه شعبان فرا می‌رسید،امام زین العابدین علیه‌السلام اصحاب خود را جمع مى‌کرد و مى‌فرمود،اى اصحاب من مى‌دانید این چه ماهى است؟ این ماه شعبان است.

يكى از فقهايى كه از محضرامام صادق(ع) بهره وافرى برده و مذاكرات علمى او با امام صادق(ع) مشهور مى باشد،امام ابو حنيفه نعمان بن ثابت است كه وقتى از او پرسيده شد: فقيه ترين كسى كه مشاهده كرده اى كدام است؟

در جواب فرمود: هيچكس را فقيه تر از جعفر بن محمد نديده ام،وقتى منصور خليفه عباسى جعفر بن محمد را احضار كرده بود به من گفت كه مردم بشدت شيفته جعفربن محمد شده اند، پس براى محكوم ساختن مشكل ترين مسائلى را كه بنظرت میرسد آماده كن،من چهل مسئله مشكل علمى را آماده نمودم و به حضور منصـور رفتم و ديدم كه جعفر بن محمد سمت راست او نشسته است،با مشاهده او آنچنان تحت تأثير ابهت و عظمت او قرار گرفتم كه چنين حالتى از ديدن منصور به من دست نداد،سلام كردم و نشستم،منصور رو به جعفر بن محمد كرد و گفت: آيا او را مىشناسى؟

فرمود: آرى،سپس به من گفت: مسائل خود را مطرح كن تا از ابى عبدالله بپرسيم.پس شروع كردم به طرح مسائل و امام صادق(ع) در هر مورد مى فرمود:

شما در اين مسئله چنين میگوييد و اهل مدينه نظرشان چنان است و نظر ما هم اين است،كه در برخى موارد با ما موافق بود و در برخى موارد با اهل مدينه،و در برخى مسائل نظرش با همه متفاوت بود،تا اينكه هر چهل مسئله را بى كم و كاست مطرح نمودم.سپس امام ابوحنيفه فرمود:مگر نه اين است كه داناترين مردم آن كسى است كه به اختلاف علما در فتاوا و مسائل فقهى آگاهتر باشد؟

اين حكايت تاريخى اولاً بيانگر مقام و منزلت والاى علمى امام صادق(ع) است و ثانياً تأثير و نفوذ عميق ايشان را در توده مردم و خوف و هراس حكام آن زمان را از اين تأثير و نفوذ بخوبى نشان میدهد كه خود دليل ديگرى بر شأن و منزلت وى مى باشد.امام صادق(ع)گاهى امام ابو حنيفه را در علم و فقه امتحان مى كرد و سؤالاتى را براى او مطرح مى كرد.چنانچه يكبار از او درباره حكم كسى كه در حالت احرام دندان رباعى آهويى را بشكند سؤال فرمود كه امام ابو حنيفه فرمود: جواب آنرا نمىدانم.و امام صادق(ع) خطاب به او فرمود: مگر نمیدانى كه آهو دندان رباعى ندارد؟

فاضل بزرگوار «سيّد جعفر مزارعى» روايت كرده:
 
يكى از طلبه ‏هاى حوزه با عظمت نجف از نظر معيشت در تنگنا و دشوارى غير قابل تحملّى بود. روزى ازروى شكايت و فشار روحى كنارضريح مطهّر حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام عرضه میدارد: شما اين لوسترهاى قيمتى و قنديل‏ هاى بیبديل را به چه سبب در حرم خود گذارده ‏ايد،درحالى كه من براى اداره امور معيشتم در تنگناى شديدى هستم؟!
 
شب اميرالمؤمنين عليه السلام را در خواب مى‏بيند كه آن حضرت به او میفرمايد:اگر مى‏خواهى در نجف مجاور من باشى اينجا همين نان و ماست و فيجيل و فرش طلبگى است ولى اگر زندگى مادّى قابل توجّهى مىیخواهى بايد به هندوستان در شهر حيدرآباد دكن به خانه فلان كس مراجعه كنى،چون حلقه به در زدى و صاحب خانه در را باز كرد به او بگو:
 
به آسمان رود و كار آفتاب كند.

امام باقرعلیه السلام فرمودند:

کسی که زیارت کند امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا درکربلا و شب کند در حالیکه گریان است خدا را ملاقات می کند در روز قیامت با ثوابی معادل دومیلیون حج و دومیلیون عمره و دومیلیون جهادی که باپ یغمبر و ائمه هدا علیهم السلام انجام داده باشد.

راوی عرض کرد:

فدایت شوم کسی که در دوردست است و در روز عاشورا در کربلا نیست چه کند؟

فرمودند:در روز عاشورا یا به صحرا برود یا بر بالای بلندی درخـانه خودش قرار بگیرد و اشاره کند به جانب کربلا و به امام حسین علیه السلام سلام دهد و بر قاتل آن حضرت زیاد لعن و نفرین کند و بعد دو رکعت نماز بخواند و این عمل را پیش از ظهر عاشورا انجام دهد سپس برای امام حسین نوحه خوانی و عزاداری و گریه کند و اهل خانه را بر گریه بر امام حسین امر کند و در خانه خویش اقامه عزا کند و در مصیبت جانکاه آن حضرت بی تابی کند و همدیگر را درحال گریه بر حسین ملاقات کنند پس اگر چنین کنند من تمام این ثوابها را ازطرف خدا برای آنها ضامنم

راوی عرض کرد:شماتمام این ثوابها را برای کسی که چنین کند ضمانت میکنید؟

حضرت امام باقر علیه السلام فرمودند: آری من ضامنم.

امام فرمودند: مؤمنین در روز عاشورا وقتی به هم می رسند بگویند:

عظم الله اجورنا بمصابنا بالحسین علیه السلام و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه الامام المهدی من آل محمد پس اگر میتوانی در این روز دنبال کاری نرو چرا که روز نحسیست که هیچ کاری در این روز انجام نمی شود و اگر هم انجام شود برکت ندارد و به سرانجام نمیرسد و در این روز برای منزلتان چیزی ذخیره نکنید چرا که برکت نداردکسی که آنچه گفته شد انجام دهد خدا ثواب یک میلیون حج و عمره و جهاد همراه رسول خدا را برایش می نویسد و ثواب عزاداری در مصیبت همه انبیا و همه رسولان و همه صدیقان و همه شهیدان که از دنیا رفته باشند یا شهید شده باشند از زمان خلقت دنیا تا روزی که قیامت برپا شود در نامه عملش نوشته می شود.

27 رجب سالروز بعثت حضرت محمد(ص) از روزهای خوب و متبرکی است که اعمالی برای شب و روز آن ذکر شده تا امکان بهره‌ مندی هر چه بهتر و بیشتر از این فرصت معنوی فراهم شود.

شب مبعث از شب های متبرکه است و برای آن اعمالی ذکر شده:

در مصباح از حضرت ابوجعفر امام جواد(ع) روایت شده که فرمود در رجب شبى است که از آنچه که بر آن آفتاب می ‌تابد بهتر است و آن شب بیست و هفتم رجب است که در صبح آن پیغمبر خدا(ص) به رسالت مبعوث شد و براى آن شب اعمالی است که اگر شیعه‌ ای از ما آن اعمال را در آن شب انجام دهد اجر عمل شصت سال می ‌برد.

 

نمازها دو رکعتی هستند.

پس ازهر دو رکعت بعداز سلام؛هفت مرتبه سوره حمد،هفت مرتبه مُعَوَّذَتَیْن،و سوره‌های توحید و قُلْ یا اَیُّها الْکافِرُونَ هر کدام هفت مرتبه،و سوره قدر و آیة الکرسى هر کدام را هفت مرتبه بخوان.

بعد از اتمام نماز این دعا خوانده شود:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فى الْمُلْکِ وَ لَمْیَکُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُکَ بِمَعاقِدِ عِزِّکَ عَلَى اَرْکانِ عَرْشِکَ و َمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ کِتابِکَ وَ بِاسْمِکَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ وَ ذِکْرِکَ الاْعْلىَ الاْعْلىَ الاْعْلى وَ بِکَلِماتِکَ التّامّاتِ اَن تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ...

ستایش خاص خدایى است که نگیرد فرزندى و نیست براى او در فرمانروایى شریکى و نیست برایش یاورى از خوارى و به بزرگى کامل بزرگش شمار،خدایا از تو خواهم به حق چیزهایى که موجبات عزتت بر پایه هاى عرشت مى باشد و به حق سرحد نهایى رحمتت از کتابت و به نام بزرگتر بزرگتر بزرگترت و به حق ذکرت که والاتر و برتر و اعلى است و به کلمات تام و تمامت...

پس بخوان هر دعایى و حاجتی که داری و درود فرست بر محمد و آلش.

انجام غسل در این شب مستحب است.

زیارت حضرت امیرالمۆمنین(ع) که افضل اعمال این شب است.

اعمال روز عید مبعث

این عید از جمله اعیاد عظیمه است و روزى است که حضرت رسول(ص) در آن روز به رسالت برگزیده شد.

برای این روز چند عمل ذکر شده است:

1. غسل.

2. روزه،این روز یکى ازچهار روزى است که درتمام سال امتیاز داردبراى روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال.

3. بسیار صلوات فرستادن.

4. زیارت حضرت رسول و امیرالمۆمنین(ع).

قبرستـان ابـوطالب یکی از زیارتگاه های مسلمانان در مکه به شمار می‏آید.

این مکان رابه نام مقبره معلی(یا معلاة)و مقبره بنی هاشم نیزمی‏شناسند.

قبرستان ابوطالب محل دفن بسیاری از افــراد خـاندان بنی هاشم و برخی از

نزدیکترین یاران رسولخدا(ص) است.

رابطه سوره حمد با ابواب هشتگانه بهشت/برکات قرائت فاتحة الکتاب

سوره مبـارکه حمد عصـاره معارف قـرآن کریم را در بردارد و از

این جهت این سوره را «ام الکتاب » و «فاتحة الکتاب» نامیدند‌.

 
سوره حمد که نخستین سوره قرآن قرار گرفته است به فاتحة الکتاب،سبع المثانی،سئوال، شفا،نـــور نیز مشهور است.در کلامی از پیامبرگرامی اسلام(ص)نقل شده است:فضیلت سوره حمد مانند فضیلت حاملان عرش است،هر کس آن را قرائت کند،ثوابی مانند ثواب حاملان عرش به او داده میشود.ابن عباس از پیامبراکرم(ص)نقل کرده است که:سوره حمد دو سوم قرآن کریم است.
 
آثار و برکات سوره
 
پیامبراکرم(ص) فرمودند:سوره حمد بر هیچ دردی خوانده نشد مگر اینکه دردش آرام می گیرد. همچنین امام صادق(ع) فرمودند:هرکس که بیماری به او برسد و هفت بار سوره حمد را بر خود بخواند،آن بیماری و درد از او برطرف میشود و اگر چنین نشد آن را هفتاد بار بخواند و من ضمانت می کنم که عافیت می یابد.
 
 

چرا در آیه "ایاک نعبد و ایاک نستعین" نون جمع آمده است؟

وجه به معاد و لحظات مرگ و انتقال از این جهان به عالم برزخ در تنبه روحی انسان‌ها بسیار مؤثر است.

حضرت امیرالمؤمنین(ع)

طی روایتی ماجرای انتقال ازدنیا به آخرت را بیان نموده‌‌اند.

حضرت‌ امیرالمؤمنین‌ علیه‌ السّلام‌ فرمودند:

وقتی‌ کسی از دنیا می‌رود آخرین‌ روز از روزهای‌ دنیای‌ او و اوّلین‌ روز از روزهای‌

آخـــرت‌ اوست‌، سه‌ چیــــز برای‌ او مجسّـــم‌ می گردد:مال‌،فــرزندان و عمل‌ او.

سپس‌ متوجه مال می‌شود‌ و میگوید:به‌ خدا سوگند من‌ برای‌ جمع‌آوری‌ تو بسیار حریص‌ بودم‌ و نسبت‌ به‌ از دست‌ دادن‌ و رها نمودن‌ تو بسیار بخیل‌؛حال در این‌ هنگامِ تنگدستی‌ و بیچارگی‌ ‌ تو برای‌ من‌ چه‌ می‌کنی؟

مال‌ در جواب‌ می گوید؛فقط‌ کفن‌ خود را از من‌ می‌توانی‌ دریافت‌ کنی‌.

تا هزاران عامل دست به دست هم ندهند روزی انسان به وجود نمی‌آید و قرآن کریم

متـذکر این نکته شده است که سببیـت اسباب برای رزق شما به دست خــداست و

اوست که رزق شـما را میدهد و همه را در این ورطـه امیـدوار کرده است به طوری

که در آیات 22 و 23 سوره مبارکه «ذاریات» می‌فرماید:

«وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَ مَا تُـوعَدُونَ،فَوَرَبِّ السَّمَاء

وَالْأَرْضِ إِنَّـهُ لَــحَـقٌّ مِّثْـلَ مَا أَنَّــکُـــــمْ تَنطِـقُــونَ»

«تهران زندگی می‌کردم،کارم در زمینه کامپیوتر بود،روزی از تلویزیون یکی

از نمازهایی را که آیت‌الله بهجت(ره) می‌خواندند را دیدم و لذت بردم.

تصمیم گرفتم به قم بروم و نماز جماعتم را به امامت آیت‌الله بهجت(ره) بخوانم،همین کار را هم کردم، به قم رفتم،دیدم بله همان نماز باشکوهی که در تلویزیون دیدم در قم اقامه می‌شود، نمازهای پشت آقا بسیار برایم شیرین و لذت بخش بود،برنامه‌ام را طوری تنظیم کردم که هر روز صبح بروم قم و نماز صبحم را به امامت آقای بهجت بخوانم و به تهران برگردم.

یک سال کارم همین شده بود،هر روز صبح می‌رفتم قم نماز می‌خواندم و برمی‌گشتم،در این زمان شیطان هم بیکار ننشسته بود،هر روز مرا وسوسه می‌کرد که چرا از کار و زندگی می‌زنی و به قم می‌روی؟ خوب همین نماز را در تهران بخوان و… .

کم کم نسبت به فریادهای آیت‌الله بهجت(ره) هنگام سلام دادن آخر نماز حساس شده بودم، آخه چرا آقا فریاد می‌کشه؟ چرا داد می‌زنه؟ چرا با درد سلام می‌ده؟حساسیتم طوری شده بود که خودم قبل از سلام‌های آقا سلام می‌دادم.

به خودم گفتم من اگر نفهمم چرا آقا موقع سلام آخر نماز فریاد می‌کشه دیگه نمیام قم نماز بخونم،همون تهران می‌خونم، این هفته هفته آخرمه…

یک روز آومدم و رفتم دم درب منزل آقا،در زدم،گفتم باید بپرسم دلیل این فریادهای بلند چیه، رفتم دیدم آقا میهمان داشتند،گوشه اتاق نشستم و در افکار خودم غوطه‌ور شدم،تو ذهن خودم با آقا حرف می‌زدم،آقا اگر بهم نگی می‌رم هان!

آقا دیگه نمیام پشتت نماز بخونم هان! تو همین افکار بودم که آیت‌الله بهجت انگار حرفامو شنیده باشه سر بلند کرد و به من خیره شد،به خودم لرزیدم،یعنی آقا فهمیده من چی می‌گفتم؟ من که تو دلم گفتم،بلند حرفی نزدم،چطور شنید؟

سرم را پایین انداختم و آرام از مجلس خارج شدم و به تهران برگشتم،در راه دائما با خودم می‌گفتم آقا چطور حرف‌های من را شنید؟

در همین افکار بودم تا اینکه شب شد و خوابیدم،در خواب دیدم پشت آیت‌الله بهجت(ره) ایستادم و در صف اول نماز می‌خوانم، متعجب شدم،در بیداری اصلا نمی‌توانستم به چند صف جلو برسم چه برسد به اینکه برم صف اول!

خوشحال بودم و پشت آقا نماز می‌خواندم،یک دفعه تعجب کردم،دیدم در جلوی آقا،روبروی محراب یک دربی باز است به یک باغ بزرگ و آباد،آخه این در رو کی باز کردند؟

اصلا قم چنین باغ بزرگی نداره،تعجب کردم،باغ سر سبز و پر از میوه‌ای بود،خدای من این باغ کجا بوده؟ در همین افکار بودم که به سلام آخر نماز رسیدیم،در انتهای نماز و هنگام سلام نماز درب باغ محکم بسته شد، یک لحظه از خواب پریدم.

یعنی من خواب بودم؟ آقا جواب سئوال من رو در خواب دادند، پس راز این فریاد بلند آقا هنگام سلام نماز درد دل کندن از آن باغ آباد و بازگشت به زمین خاکی بود؟ به دلیل این درد آقا فریاد می‌کشید، من جواب سئوالم رو گرفته بودم و پس از آن سه سال دیگر عاشقانه هر روز صبح برای نماز به قم می‌رفتم و سپس به تهران بازمی‌گشتم تا آقا رحلت کردند.»

این مطالب خاطرات یکی از نمازگزاران حضرت آیت‌الله العظمی بهجت(ره) بود که توسط پسر این مرجع تقلید فقید درمراسم سالگردحضرت آیت‌الله بهجت(ره)درمسجد صاحب الزمان(عج) ورامین بازگو شد.

کوثر،حوضى است در بهشت یا صحراى محشر که خداوند به پیامبراسلام (ص) عطا کرده است و مؤمنان هنگام ورود به بهشت از آب آن سیراب مى ‏شوند.

کلمه «کوثر» از «کثرت» است به معناى خیرکثیر.

شب 27 از این ماه روایتست که دوازده رکعت کند در این شب.در هر رکعتی «الحمد» و هر دو «قل أعوذُ» و «قل هو الله أحد» هر یکی چهار بار بخواند و پس از آن دعا کند دعایی که در شب نیمه ماه برفت بخواند و غسل مستحب است درین شب

و روز 27 بود از این ماه که ابوالقاسم محمد را فرستادند به رسالت و این روز یکی از چهار روزی است که در سال،روزه داشتن آن را فضلی بسیار است و آن 27 رجب است روز مبعث و 25 ذی القعده روز دَحْو الارض و هجدهم ذی الحجة روز غدیر و 17 ربیع الاول و مولد نبی.

و مستحب است روز 27 رجب غسل کردن و روزه داشتن و 12 رکعت نماز کردن با «الحمد»

و سورتی و پس از آن «الحمد» خواندن و «قل هو الله احد» و هر دو «قل أعوذ» هر یکی چهار

بار و

«لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ أکبرُ،سُبْحانَ اللّهِ والْحَمدُ لِلّهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاّ بِاللّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم»

چهار بار «اَللّهُ اَللّهُ رَبّی وَ لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا چهار بار و لا أُشْرِکُ بِرَبّی أَحَدا» چهار بار.

پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود:

هر که سوره حجرات را بخواند، برای حفظ جنینش از خطرها و سقط،موثر است.

روزهای پنج شنبه و جمعه سوره یس و الصافات بخواند وبه شکم بدمد.و روزهای جمعه از قبل از صبحانه انار میل کند و قبل از طلوع آفتاب،و هر روز بر 2 عدد خرما سوره قدر بخواند و آن را ناشتا بخورد.

احسان، جامع‌ترین و وسیع‌ترین واژه در باب نیکی است.در حال فقر والدین،احسان مادّی و در حال غنای آنان، احسان روحی به آن‌ها واجب است چنان که احسان به یتیم شامل تأدیب،حفظ حقوق،محبّت و تعلیم او می‌شود.

مروری بر سیره رهبران الهی و عالمان مکتب اسلام،در تمام عرصه‌های مادی و معنوی،درهای گرانبهایی از علم و معرفت را به روی طالبان و مشتاقان می‌گشاید و هر فردی به فراخور توان خویش از این سفره معنوی بهره می‌برد.

فقیه عارف علی بن ابراهیم معصومی،معروف به «آخوندملاعلی همدانی»،در سال ۱۳۱۲ قمری در یکی از روستاهای سردرود به نام فس به دنیا آمد.مقدمات و سطوح فقه و اصول را در همدان آموخت،آن‌گاه برای تکمیل مراتب علمی راهی تهران شد و به مدت ۵ سال از محضر علما آن دیار از جمله حکیم و عارف حاج آخوند هیدجی،کسب فیض کرد و با آمدن مرحوم آیت‌الله حائری به قم،به این شهر عزیمت کرد و از محضر پر فیض آن استاد فرزانه کسب فیض کرد.

در سال ۱۳۵۰ قمری با درخواست مردم همدان و به امر آیت‌الله حائری به این شهر عزیمت کرد و به تدریس و رسیدگی به امور مردم همت گماشت و سرانجام در آخرین روز تیرماه سال ۵۷ شمسی مطابق با ۱۶ شعبان ۱۳۹۸ قمری دارفانی را وداع گفت.

خوابی عجیب

مرحوم آیت‌الله آخوند ملاعلی همدانی فرمود:

«شبی در عالم رویا دیدم،فردی درب منزل در حالی که در دست او چهار یا هفت مار بود،می‌زند و گفت:این مار‌ها را آورده‌ام که به جان شما بیندازم و سه تای دیگر هم مانده است که بعداً می‌آورم،وحشت‌زده گفتم نه! ببرید به جان فلانی (یکی از علمای معروف شهر) بیندازید.

فردا صبح درب حیاط را زدند، یکی از تجار شهر که او را می‌شناختم، وارد شد و گفت این ۴۰۰ یا ۷۰۰ تومان وجه را آورده‌ام و ۳۰۰ تومان دیگر هم مانده است که بعداً می‌آورم.

من بدون اینکه آن خواب دیشب به یادم باشد،گفتم،ببرید به فلانی بدهید.او هم رفت و به آن آقا داد،پس از چند روز دیگر برگشت و گفت:این سیصد تومان باقی مانده است آورده‌ام،تا این جمله را گفت من به یاد آن خواب افتادم و گفتم نمی‌خواهم، نمی‌خواهم،ببرید،ببرید!

مرد تاجر گفت: والله گناه بچه‌هاست و من تقصیر ندارم،گفتم: قضیه چیست؟

جواب داد: این اجاره سینماست که مقداری قبلاً آوردم و این هم بقیه‌اش است.

آن‌ها می‌پردازند تا به جهنم نروند و ما...

روزی در خدمت آخوند ملاعلی همدانی حضور داشتم،شخصی آمد و ۲۵ قران سهم امام آورد، مرحوم آخوند پول را گرفتند،آهی کشید و گفت: خداوندا ! این‌ها می‌آیند این را میدهند که به جهنم نروند و ما می‌گیریم تا به بهشت برویم!

تردید در مصرف بیت‌المال

آیت‌لله سید موسی زنجانی ضمن بیان خاطره‌ای از مرحوم آخوند همدانی فرمود:در یکی از زمستان‌های سخت همدان،مقارن نیمه شعبان که سرمای شدید و بی‌سابقه‌ای آن منطقه سردسیر را فرا گرفته بود،فقرای بسیاری دور خانه آخوند ملا علی اجتماع کرده،از او تقاضای کمک می‌کردند. ایشان که در مصرف سهم امام احتیاط تام داشت،به تردید می‌افتد که آیا سزاوار است که از آن وجوه به مستمندان بدهد؟

به همین منظور به توصیه یاد شده(برای دیدن ائمه در خواب) عمل می‌کند،منتهی بر اینکه دندان کشیده بود،روزه نداشته است.

با اینکه منزل آخوند به طوری بود که راهی به آن کوچه نداشت؛ ولی در خواب می‌بیند که حائلی نیست و مستمندان در اطراف کوچه به انتظار کمک نشسته‌اند و در آن اثنا صدای «یا کریم» بلند شد.

آخوند گفت:

دیدم،حاج شیخ عبدالکریم حائری بنیان‌گذار حوزه علمیه قم است!

میگوید:طلبکاری زیاد دارم و فعلاً من دو هزار تومان حواله دارم،مگر این‌ها(فقرا)باید از گرسنگی بمیرند.از خواب بیدار شدم،منتظر این حواله ماندم تا غروب خبری نشد،بعد دو هزار تومان از پدر زن دکتر جواد منصور گرفتم و به فقرا دادم.

بعد از گذشت بیست روز از این قضیه تقریباً پنجم ماه رمضان،کردی از اهل «باوعلی» به منزل آمد، صدایی بلند شد.دیدم «کرد» است،گفت:منزل آخوند اینجاست؟ گفتم: بفرمایید بالا،او با نوکرش آمد،کیفی به همراه داشت که در آن وصیت‌نامه‌ای بود،آن را خواند،از جمله در آن نوشته بود:دو هزار تومان بدهید به آخوند ملا علی،تاریخ وصیت‌نامه در‌‌ همان روزی بود که من شبش آن ذکر را خواندم!

مرحوم آخوند فرمود:چون دستورالعمل مزبور کاملاً رعایت نشده بود،یعنی نتوانسته بودم،روزه بگیرم، به طور غیر مستقیم و با وساطت مرحوم حاج شیخ برایم رفع تردید شد.

منبع

خــوش آن روزى كه مــا را سنگــرى بود
هــواى ما هواى ديگــرى بــود

خوش آن روزى كه دل‏ها يكصدا بود
خوش آن روزى كه جبهه كربــلا بود

خوش آن روزى كه دل مى‏سوخت در تب‏
و چفيه،بوى خون مى‏داد هر شب‏

و چفيه، يادگار جبهه‏ها بود
و چفيه، رازدار جبهه‏ها بود

خوش آن روزى كه با سر مى‏دويديم‏
به خاك پاك جبهه مى‏رسيديم‏

درون جبهه‏ها طوفان به پا بود
خدا در كنج سنگرهاى ما بود

دلى بود و خدايى بود و سنگر
دعا بـــــــود و شقايق‏هاى پرپر

هنوز آرى بسيجى مرد جنگ است‏
و در دست تمام ما تفنگ است‏

برادرهاى ما مردان جنگ‏اند
برادرهاى ما مرد تفنگ‏اند...

هنوز آرى هواى جبهه داريم‏
شقايـــق زادگان داغـــداريم‏

خزان ما، بهار ماست،امــــروز
شهادت،افتخار ماست،امروز..

   آتشــی نمى سـوزاند (ابراهیــم) را

  و دریایى غرق نمی کند(موسى) را

 کودکی مادرش او را به دست هاى "نیل" می سپارد

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

مکر زلیخا زندانیش میکند،عاقبت بر تخت ملک می نشیند

 از این " قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختی

 که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند

و خدا نخواهد

نمی توانند

پس

به "تدبیرش" اعتماد کن

به "حکمتش" دل بسپار

و به سمت او قدمی بردار

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را تماشا کنی.

حضرت رسول اكرم(ص):

«هر كس سی روز از رجب را روزه بدارد منادی از آسمان ندا خواهد نمود كه ای بنده ی خدا اما آنچه از تــو گذشته است برای تــو آمرزيده شد پس عمل را در مابقی عمر از سر بگير...» 

از ايشان پرسيده شد اگر كسی به هر دليلي عاجز ازين روزه باشد چه كند تا به همچين ثوابی كه توصيف فرموديد برسد؟ 

فرمودند:

«درعوض هر روز گرده نانی به تصدق بدهد كه قسم به كسی كه جانم به دست اوست هرگاه چنين تصدقی هر روزه بدهد به آنچه توصيف كردم و بيشتر از آن خواهد رسيد؛ چه هرگاه تمام خلايق كلا از اهل آسمانها و زمين جمع شوند بر اينكه مقدار ثواب آن را اندازه بگيرندبه عشر آن چيزی كه در بهشت از فضايل و درجات عائل میگردد نمی رسند.» 

گفتند:يا رسول الله صلی الله عليه و آله اگر كسی اين صدقه را هم نتواند برای اينكه به ثوابی كه توصيف فرمودی نائل شود،چه بايدش كرد؟ 

فرمودند:

«درهر روز ازماه رجب تا سی روز تمام شوداين تسبيح را يکصدمرتبه بگويد: 

سبحانَ الاِلهِ الجليل سبحان من لا يَنبَغی التسبيحُ الا له،

سبحان الاَعَزِّ الاكرم سبحـانَ من لَبِسَ العِـزَّ و هو له اهل»

قطره ای از دریای بیکران...

بیست و پنجـم رجب سالـــروز شـهادت حضرت امام موسی کاظـم

(علیه السلام)،امام هفتم شیعیان جهان در سال 183 هجری است

در باره حبس امام موسی(ع)به دست هارون الرشید شیخ مفید در ارشاد روایت می كند كه علت گرفتاری و زندانی شدن امام،یحیی بن خالد بن بر مک بوده است زیرا هارون فرزند خود امین را به یكی از مقربان خود به امام جعفربن محمد ابن اشعث كه مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت كه اگر خلافت به امین برسد جعفربن محمد را همه كاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و بر مكیان از مقام خود بیفتند.

جعفر بن محمدبن اشعث شیعه بود و قایل به امامت موسی(ع)و یحیی این معنی را به هارون اعلام می داشت.سرانجام یحیی پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی كند.

در بحار ج ۸۹  از حضرت‌صادق(ع) روایت نموده:

هر کس پیش از ظهـر روز جمعـه دو رکعت نمـاز بکند در هـر رکعت یک مرتبـه

سوره(حمد) و شصت‌مرتبه سوره (قُل هُوَ اللّه) را بخواند و در سجودش بگوید

(بعد از ذکر سجود):

سَجَـدَ لَکَ سَوادی وَ خیَـالی وَ آمَنَ بِکَ فُـؤادی وَ أبُوءُ إلَیْکَ وَ‌ أعْتَـــرِفُ

لَکَ بِالذِّنْبِ الْعَظیم عَمِلْتُ سُوءً وَ ظَلَمْتُ نَفْسی فَاغْفِرلی ذُنُوبی فَإنِّهُ

لا یَغْفِرُ الذِّنُوبَ إلاّ أنْتَ أعوذُ بِعَفْـوکَ مِنْ عُقُـوبِتَکَ وَ‌ أعـوذُ بِــرِضاکَ مِنْ

سَخَطِکَ وَ أعوذُ بِکَ مِنْکَ لا أبْلُغُ مِدْحَتَکَ وَلا اُحْصی نِعْمَتَکَ وَلا الثّناءَ وَ

عَلَیْـکَ أنْتَ کَما أثْنَیْتَ عَلی نَفْسِکَ وَ‌ عَمِلْـتُ سُـوءً وَ‌ ظَلَمْـتُ نَفْسِی

پس کسی که این کار را بکند ثواب آن را دارد که چهل‌مرتبه قرآن را قرائت نموده.

یک روز،مرحوم آیت الله میـرزا احمد مجتهدی تهرانی که خدا ایشان را غریق رحمت واسعه ی خویش نماید؛با حالی خاص به بیان یک روایتی پرداختند.ایشان فرمودند:روزی فردی آمد خدمت امام معصوم(امام باقر و یا امام صادق علیهما السلام که تردید از بنده می باشد) و به ایشان عرض کرد :
اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند،عاقبتش چگونه خواهد بود ؟
امام در پاسخ به وی فرمودند :
خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن بیماری کفاره ی گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید: اگر مریض نشد چه؟
امام مجدد فرمودند: خداوند به او همسایه ای بد می دهد تا اورا اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه، کفاره ی گناهانش شود .
آن مرد گفت: اگر همسایه ی بد نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند به او دوست بدی می هد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفاره ی گناهان دوست ما باشد .
آن مرد گفت: اگر  دوست بد هم نصیبش نشد چه؟!
امام فرمودند: خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزار های آن همسر بد،کفاره ی گناهانش شود .
آن مرد گفت:اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می فرماید .
بازهم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت:و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟

امام فرمودند :

به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد .

به نقل از اسماء بنت عمیس

تاریخ شهادت حضرت فاطمه(س)

مخفى بودن قبر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

السلام علیك یا سیدة نساء العالمین

كل يريد رجاله لحياته/يا من يريد حياته لرجاله(1)

تعبیر روز قیامت به القارعه به جهت شدت و عظمت آن از ویژگیهای سوره‌ی مبارکه قارعه ‏است،توصیف مردمان در روز قیامت به پروانه‌های پراکنده و سرگردان تنها در همین ‏سوره‌ی مبارکه آمده است.‏

به طور کلی موضوعات طرح شده درسوره‌ی مبارکه قارعه عبارتنداز:توصیف روزقیامت ‏به القارعه یعنی روزی که در آن روز همه چیز در هم کوبیده می‌شود،بیان برخی از ‏اوصاف روز قیامت و صحنه‌های وحشتناک آن،اشاره به شدت حادثه روز قیامت که باعث ‏سرگشتگی مردمان می‌شود مانند پروانه هایی پراکنده به هر سو می‌آویزند،اشاره به ‏درهم کوبیده شدن کوهها در روز قیامت که چون پشم زده شده به هر سو پراکنده می‌شوند،تصریح به این حقیقت که در روز قیامت آنکس که کفه‌ی ترازوی اعمال نیکش سنگین‌تر ‏باشد زندگانی سعادتمندی خواهد داشت و آنکس که کفه‌ی ترازوی اعمال ناپسندش ‏سنگین‌تر زندگانی خفت‌باری را در انتظار خواهد داشت،اشاره به عاقبت حال مجرمان در ‏روز قیامت که آتش عظیم و سوزان دوزخ در انتظار آنهاست.‏

مباحث اخلاقی و اجتماعی بسیاری در سوره‌ی مبارکه قارعه آمده است قارعه به معنای ‏کوبنده است این سوره با بیان حوادث آستانه‌ی رستاخیز که بسیار کوبنده است آغاز ‏شده است پس از بیان این مطالب در این سوره دو خط یا دو شیوه‌ی زندگی در روی ‏کره زمین برای بشر ترسیم شده است که یکی به سوی سقوط و دوزخ و دیگری به ‏سوی سعادت و خوشبختی ختم می‌شود.تشریح وسیله‌ی سنجش اعمال انسانها در ‏روز رستاخیز یکی دیگر از محورهای طرح شده در سوره‌ی مبارکه القارعه است.‏

وسیله‌ی سنجش اعمال بندگان در رستاخیز به مانند ترازو یا هر وسیله‌ی سنجش دنیایی ‏نیست.بلکه مقصود از میزان در این سوره ائمه معصوم و عدل آنهاست،در روز قیامت ‏حقایق اعمال انسان با کارهای ائمه سنجیده می‌شود و این بزرگان معیار و وسیله‌ی ‏سنجش محسوب می‌شوند.‏در فضیلت تلاوت همراه با تدبر سوره‌ی مبارکه قارعه از پیامبراکرم(ص)روایت است هر ‏کس سوره‌ی قارعه را تلاوت کند خداوند به سبب قرائت آن در روز قیامت پرونده اعمال ‏نیکش را سنگین خواهد نمود.‏

همچنین در روایت دیگری از امام باقر(ع) آمده هر کس سوره قارعه را تلاوت کند خداوند ‏متعال او را از فتنه دجال محفوظ داشته و در روز قیامت او را از آفات دوزخ بدور می‌دارد.‏