اگر به آنچه همیشه باور داشته ایم،همچنان باور داشته باشیم،

همان کاری را انجام خواهیم داد  که تا به حال انجام داده ایم.

زدواج همیشه به عشق پایان داده است.ناپلئون

شوهـر بایـد مغـز خـانه و زن قلب آن باشد. سیروس

ازدواجیکه به خاطرپول بوجودآید،برای پول هم از بین میرود.رونالد

اسپانیایی ها

معتقدند عشق ساکت است امّـا اگرحرف بـزنـد از هر صدایی بلندتر است

بعضی از ایـرانی ها

میگویند عشق سوء تفاهمی بین دو احمق است که بایک ببخشید تمام می شود

ایتالیایی ها میگن عشق یعنی تـرس از دست دادن تـــو..

بعضی ها اصرار دارند که هر اقدامی را هر قدر هم کوچک و ناچیـز باشد بزرگ جلوه داده انظار را به سوی خویش جلب کنند.

حسابـــــ  حسـابه٬کاکا بــــرادر

حماقتـــــ افـراد،شهامتــــــ گـدا را زیاد می کند

حکیمـــــ بـریــــــ دوا میـده.مـلا بریــــــ دعــا میـده

حکیمیــــــ که با جهانــــــ در افتد توقعـــــ عـزت ندارد

ملا شدنـــ چه آسونــــ،آدمـــ شدنــــ چه مشكلـــ !

ما كه در جهنمـــ هستیـمـــ یکــــ پله پائین تر !

مادر كه نیستـــــ با زنــــ بابا باید ساختـــــ !

مـالـــــ دنیــا وبالــــــ آخـرته !

مرغــــــ همسایه غازه !

«غ»

غاز ميچرونه !

غربال را جلوی كولی گرفت و گفت: منو چطور می بينی؟ گفت: هر طور كه تو منو ميبينی !

غلام به مال خواجه نازد و خواجه به هر دو !

غليان بكشيم يا خجالت ! (مائيم ميان اين دو حالت...)

غم مرگ برادر را برادر مرده ميداند !

غوره نشده مويز شده است !

   « الف »

 اجاره نشین خوش نشینه !

اینهمه چریدی دنبه ات كو ؟!

« آ »

آب كه یه جا بمونه،میگنده.

آب كه سر بالا میره،قورباغه ابوعطا میخونه !

آدم خوش معامله، شریک مال مردمه !

نذر میكنم واسه سرم خودم میخورم و پسرم !

نه سرم را بشكن نه گردو توی دومنم كن !

نگاه بدست ننه كن مثل ننه غربیله كن !

نونت را با آب بخور منت آبدوغ نكش !

نه شیر شتر نه دیدار عرب !

غاز ميچرونه !

غربال را جلوی كولی گرفت و گفت : منو چطور می بينی؟ گفت : هر طور كه تو منو ميبينی !

غلام به مال خواجه نازد و خواجه به هر دو !

غليان بكشيم يا خجالت ! (مائيم ميان اين دو حالت ...)

غم مرگ برادر را برادر مرده ميداند !

غوره نشده مويز شده است !

كمال همنشین در من اثر كرد/ وگر نه من همان خاكم كه هستم.[‌سعدی]

كم بخور همیشه بخور !

كرم داران عالم را درم نیست / درم داران عالم را كرم نیست !

كسی را در قبر دیگری نمی گذارند !

ده درویش در گلیمی بخسبند و دو پادشاه در اقلیمی نگنجند.

دستت چو نمیرسد به خانم/ دریاب كنیز مطبخی را !

دوغ و دوشاب در نظرش یكیست !

دنیایش مثل آخرت یزیده !

دستش نمک نداره !

وای بباغی كه كلیدش از چوب مو باشه !

وای به خونی كه یكشب از میونش بگذره !

وای به كاری كه نسازد خدا !

وای به مرگی كه مرده شو هم عزا بگیره !

وای به وقتی كه بگندد نمک!

وای به وقتی كه چاروادار راهدار بشه !

وای بوقتی كه قاچاقچی گمركچی بشه !

وعده سر خرمن دادن !

وقت خوردن،خاله،خواهر زاده را نمیشناسه !

وقت مواجب سرهنگه، وقت كار كردن سربازه !

وقتی كه جیک جیک مستونت بود یاد زمستونت نبود ؟!

وقتی مادر نباشه با زن بابا باید ساخت !

ظالم پای ديوارِ خودشو،ميكنه !

ظالم دست كوتاه !

ظالم هميشه خانه خرابه !

ظاهرش چون گور كافر پر حلل/ باطنش قهر خدا عزوجل !

لاف در غريبی،گور در بازار مسگرها !

لالائی ميدونی چرا خوابت نميبره !

لب بود كه دندون اومد !

لر اگر ببازار نره بازار می گنده !

لقمان حكيم را گفتند: ادب از كه آموختی؟ گفت : از بی ادبان! [گلستان سعدی]

لگد به گور حاتم زده !

لولهنگش آب می گيره !

ليلی را از چشم مجنون بايد ديد !

طاســــ اگر نيکـــ نشيند همه كســـ نـراد استــــ !

طالعـــ اگر اریــــ بــرو دمر بخوابـــــ !

طاووســـــ را به نقشــــ و نگاریــــ كه هستـــــ خلقـــــ/ تحسينــــ كنند و او خجلـــــ از پایـــــ

زشتـــــ خويشـــــــ ! (سعدی)

طبلـــــ تـو خاليستـــــ !

طبيبــــ بیـــــ  مروت،خلقـــــ را رنجور میــــــ خواهد !

طشتــــ  طلا رو سرتـــــ بگيـر و بـرو !

طعمه هر مرغكیــــ انجيــر نيستـــــ !

طمعــــ آرد بمردانـــــ رنگــــ زردیــــ !

طمعــــ پيشه را رنگـــــ و رو زرده !

طمعــــ را نبـايد كه چندانــــ كنیــــ / كه صاحبـــــ كرمـــــ  را پشيمانـــــ كنیـــــ !

زعفران كه زیاد شد بخورد خر میدهند !

زكوة تخم مرغ یک دانه پنبه دونه است !

صابونشــــ به جامه ما خورده !

صبر كوتاه خـدا سیـــــ ساله !

صداشــــ صبح در میـاد !

صد پتکــــ زرگر،یکـــــ پتکــــ آهنگر !

صد تا گنجشک با زاق و زوقش نیم منه !

صد تا چاقو بسازه،یكیشــــ دسته نداره !

صد تومنــــ میدمـــ كه بچه امـــ یكشب بیرونـــ نخوابه وقتیـــ خوابید،چه یكشبـــ چه هزارشبـــ !

صد رحمتـــ به كفنـــ دزد اولیـــــ !

صد سالــــ گدائیــــ میكنه هنوز شبــــ جمعه را نمیدونه !

صد سر را كلاه است و صد كـور را عصا !

صد منـــ پرقـو یكمشتـــ نیستــــ !

صد منـــ گوشتـــــ شكار به یکـــ چس تازیــــ نمیـــــ ارزه !

صد موشــــ را یکــــ گـربه كافیه !

صفراشــــ به یک لیمو می شكنه !

صنار جیگرکــــ سفره قلمگار نمی خواد !

صنار میگیرمــــ سگــــ اخته میكنمــــ ،یه عباسیــــ میدمــــــ غسلــــ میكنمــــ !

قاپ قمار خونه است !

قاتل بپای خود پای دار میره !

قاچ زین را بگیر اسب دوانی پیشكشت !

قاشق سازیـــ كاریـــ نداره،مشت میزنی توشــ گود میشه،دمشـــ را میكشیــ دراز میشه !

قاشق نداری آش بخوری نونتو كج كن بیل كن !

قاطر را گفتند : پدرت كیست ؟ گفت : اسبـــ آقادائیمه !

قاطر را گفتند : پدرت كیست ؟ گفتـــ : اسبـــ آقادائیمه !

قاطر پیش آهنگ آخرش توبره میشه !

قبا سفید قبا سفیده !

قبایـــ بعد از عیـد برایـــ گلـــ منار خوبه !

قدر زر،زرگر شناسد قدر گوهر،گوهریــــ .

قرانـــ كنند حرز و امامـــ مبینـــ كشند ! (یاسینـــ كنند ورد وبه طاها كشند تیغ ...)

قربونـــ برمــ خدا رو، یک بامــ و دو هوا رو،اینور بامـــ گرما را اون ور بامـــ سرمارو !

قربونـــ بند كیفتم،تا پول داری رفیقتمـــ !

قربونـــ سرتـــ آقا ناشی،خرجمـــ با خودمـــ آقامـــ تو باشیـــ !

قربونـــ چشمهایـــ بادومیت - ننه من بادوم !

قربونـــ چماق دود كشت كاه، بده جوش پیشكشت !

قرض كه رسید به صد تومن، هر شب بخور قیمه پلو !

قسمت را باور كنم یا دم خروس را ؟!

قسم نخور كه باور كردم !

قلمــــ ،دستــــ دشمنه !

قمـــ بید و قنبید،اونهمـــ امسالـــ نبید !

قومـــ و خویشـــ، گوشت هم را میخورند استخوانـــ همـــ را دور نمیندازند.

ذات نايافته از هستی بخش / كی تواند كه شود هستی بخش؟! ( جامی)

ذره ذره كاندرين ارض و سماست / جنس خود را همچو كاه و كهرباست.(مولوی)

ذره ذره جمع گردد وانگهی دريا شود.

ضربــــ خورده جراحه !

ضـرر را از هـر جا جلوشو بگيریــــ منفعته !

ضـامن روزیـــ بـود روزیـــ رسانـــ !

ضـرر بموقعـــ بهتــر از منفعتـــ بيموقعه !

ضـرر كار كنـــ ،كار نكردنه !

گـاو پیشانیـــ سفیده !

گاهیــــ از سوراخــــ سوزنـــ تو میـره گاهیــــ همــــ از دروازه تو نمیـره !

گوسفند بفكر جونه، قصابــــ به فكر دنبه !

گیرمــــ پدر تو بود فاضلـــ/ از فضلــــ پدر تـو را چه حاصلـــــ !  ‌[[نظامی]]

رفتم ثواب كنم كباب شدم !

روبرو خاله و پشت سر چاله !

رطب خورده كی منع رطب چون كند !

چار دیواریـــ اختیـــاریــــ !

چاقـو دسته خودشو نمیبره !

چاه كنـــــ همیشه ته چاهه !

چاه مكنــــ بهر كسیـــــ،اول خودت، دوم كسیـــــ !

چاه نكنده منار دزدیده !

چرا  توپچیـــــ نشدی !

چراغیـــــ كه به خـونه رواست، به مسجد حرامــــ است !

چشته خـور بدتر از میــراثــــــ خـوره !

چشمــــ داره نخودچیــــ ، ابـــرو نداره هیچیــــ !

چشمشــــ آلبالو گیلاســــ می چینه !

چشمشـــ هزار كار میكنه كه ابـروشـــ نمیدونه !

چغنـدر گوشت نمیشه،دشمنمـــ دوست نمیشه !

چنـار در خونه شونـو نمی بینه !

چوب خدا صدا نداره،هر كیــــ بخوره دوا نداره !

چوب دو سر طلا ست !

چوب را كه برداریــــــ،گربه دزده فرار میكنه !

چوب معلم گله،هر كیــــ نخوره خله !

چو به گشتیـــــ ، طبیب از خود میازار / چراغـــ از بهر تاریكیــــ نگه دار !

چو دخلتــــ نیستــــ خرجــــ آهسته تر كنــــ /كه گوهر فـرو شست یا پیله ور!

چه خوشستـــــ میوه فروشیـــــ / گر كس نخرد خودتــــ بنوشیــــ !

چه عزائیست كه مرده شور هم گریه میكنه !

چه  علیـــــ خواجه، چه خواجه علیـــــ !

چه مردیــــ  بـود كز زنیـــــ كم بـود !

چیزیــــ كه شده پاره،وصله ور نمیـــــ داره !

شتر پیر شد و شاشیدن نیاموخت !

شریک دزد و رفیق قافله !

شوهرم شغال باشد،نونم در تغار باشد !

شنیدی كه زن آبستن گل میخوره اما نمیدونی چه گلی !

سبیلش را باید چرب كرد !

سركه نقد بهتر از حلوای نسیه است !

سگ باش،كوچک خونه نباش !

جا تره و بچه نيست !

جاده دزد زده تا چهل روز امنه !

جايی نميخوابه كه آب زيرش بره !

جايی كه ميوه نيست چغندر،سلطان مركباته !

جواب ابلهان خاموشيست !

جواب های،هويه !

جوانی كجائی كه يادت بخير !

جوجه را آخر پائيز ميشمرند !

جوجه همسشه زير سبد نميمونه !

جون بعزرائيل نميده !

جهود،خون ديده !

جهود،دعاش را آورده !

جيبش تار عنكبوت بسته !

جيگر جيگره،ديگر ديگره !

تا گوساله گاو بشه،دل مادرش آب میشه !

تنبان مرد كه دو تا شد بفكر زن دوم میافته !

تخم دزد،شتر دزد میشه !

خدا همه چیز را به یک بنده نمی ده !

خر را با آخور میخوره، مرده را با گور !

خواب پاسبان،چراغ دزده !

خوشا چاهی كه آب از خود بر آرد !

با آل علی هر كه در افتاد،ور افتاد.

با سیلی صورت خودشو سرخ نگه میداره !

به اشتهای مردم نمیشود نان خورد !

بزک نمیر بهار میاد / كنبزه با خیار میاد !

به گربه گفتند گهت درمونه،خاک پاشید روش !

پا را به اندازه گلیم باید دراز كرد !

پای خروستو ببند،بمرغ همسایه هیز نگو !

پایین پایین ها جاش نیست،بالا بالا ها راش نیست !

پز عالی، جیب خالی !

پس از چهل سال چارواداری،الاغ خودشو نمیشناسه !

پس از قرنی شنبه به نوروز میافته !

پستان مادرش را گاز گرفته !

پسر خاله دسته دیزی !

پسر زائیدم برای رندان، دختر زائیدم برای مردان، موندم سفیل و سرگردان !

پدر كو ندارد نشان از پدر / تو بیگانه خوانش نخوانش پسر !

پشت تاپو بزرگ شده !

پنج انگشت برادرند، برابر نیستند !

پوست خرس نزده میفروشه !

پول است نه جان است كه آسان بتوان داد !

پول پیدا كردن آسونه، اما نگهداریش مشكله !

پول حرام، یا خرج شراب شور میشه یا شاهد كور !

پولدارها به كباب،بی پولها به بوی كباب ،

پول ما سكه عُمَر داره !

پیاده شو با هم راه بریم !

پیاز هم خودشو داخل میوه ها كرده !

پی خر مرده میگرده كه نعلش را بكنه !

پیراهن بعد از عروسی برای گل منار خوبه !

پیرزنه دستش به درخت گوجه نمیرسید، می گفت: ترشی بمن نمیسازه !

پیش از آخوند منبر نرو !

پیش رو خاله،پشت سر چاله !

پیش قاضی و معلق بازی !

هر جا سنگه بپای احمد لنگه !

هیچ بدی نرفت كه خوب جاش بیاد !

هم فاله و هم تماشا ! 

هر كه نان از عمل خویش خورد / منت از حاتم طائی نبرد !

هر چه از دزد موند،رمال برد !

 فردا كه برمن و تو وزد باد مهرگان / آنگه شود پدید كه نامرد و مرد كیست ؟ (( ناصر خسرو))

فرزند بی ادب مثل انگشت ششمه، اگر ببری درد داره،اگر هم نبری زشته !

فرزند عزیز نور دیده/از دبه كسی ضرر ندیده !

فرزند كسی نمیكند فرزندی/گر طوق طلا به گردنش بر بندی !

فرزند عزیز دردونه،یا دنگه یا دیوونه !

فرشش زمینه،لحافش آسمون !

فرش، فرش قالی،ظرف،ظرف مس،دین،دین محمد !

فضول را بجهنم بردند گفت : هیزمش تره !

فقیر، در جهنم نشسته است !

فكر نان كن كه خربزه آبه !

فلفل نبین چه ریزه بشكن ببین چه تیزه !

فلک فلک،بهمه دادی منقل، به ما ندادی یک كلک !

فواره چون بلند شود سرنگون شود !

فیل خوابی می بیند و فیلبان خوابی !

فیلش یاد هندوستان كرده !

فیل و فنجان !

فیل زنده اش صد تومنه،مرده شم صد تومنه !