خطبه های حماسی و تاریخی

حضرت امام خامنه ای در نماز جمعه 90/11/14

پیشرفت هاى علمى ما

در این مدت سى و چندسال،

پیشرفت هاى حیرت‌آورى است.

عاشورا،قبل از قیام مقدس حسینی(ع)،نام یک روز بود;اما امروز دیگر عاشورا نام یک مقطع زمانی نیست،نام یک فرهنگ است.

عاشورا امروز دیگر یک حادثه نیست،یک مکتب فکری و یک نظام سیاسی و یک مجموعه فکری، فرهنگی،اخلاقی،سیاسی و جهادی است.

غلامرضا تختی روبروی شاه ایستاده.

سران کشوری و لشکری و امرای ارتش هم دور تا دور ایستاده اند.

تختی در مقابل دیدگاه شاه،بازوبند پهلوانی کشتی ایـران را کسب کرده.

او حالا باید سرش را خم کند تا شاه،مدال را دور گردنش  بیاندازد.اما نمی کند!

شاه هم به روی خودش نمی آورد و دست هایش را بالاتر می برد و مدال را تقدیم می کند به مردی که هیچ گاه،سر خم نکرد.

از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمودند:

«طلبتُ الجنه،فـوجدتها فی السّخاء؛
بهشت را جست و جو نمودم.پس آنرا در بخشندگی و جوانمردی یافتم».

«و طلبتُ العافیه،فـوجدتها فی العزله؛
و تندرستی و رستگاری را جست و جو نمودم.پس آنرا در گوشه گیری(‌مثبت و سازنده) یافتم.»

«مسجد سهله»که بسیار مشهور است،پس از ظهور امام عصر(عج)‌محلّ زندگی ایشان و خانواده شان و نیز محلّ جمع آوری بیت المال و تقسیم غنائم میان مسلمانان خواهد بود،در ورودی شهر «کوفه» قرار دارد.

دوم محرم ورود امام حسین به سرزمین کربلا (سال ۶۱ قمری)

اینجا کربلاست! آری،حسین(ع) به کربلا میرسد و دل کویر را در تب و تاب می اندازد.آسمان نیز،چهره درهم کشیده است.زمین بغض خود را فرو میخورد.فرات بی صدا اشک میریزد و خارها خود را به دست نسیم گرم سرنوشت داده اند.

یکم محرم،اولین روز از ماه حزن و اندوه آل محمد علیهم السلام است،که همه انبیاء و ملائکه و شیعیان و دوستان اهل بیت علیهم السلام محزون اند.

باید گفت: ماه حزن و اندوه تمام عالم است،چرا که همه ساله از اول محرم تا روز عاشورا پیراهن پاره پاره سیدالشهداء علیه السلام را از عرش خدا رو به زمین می آویزند و حزن و اندوه عالم را فرا می گیرد.

ماه زهرا کی تجلی می کنی؟   

       تا به کی امروز و فردا می کنی؟ 

                هر کجا هستی بدان جا رو کنم    

                          خــاک راهت با مــژه جــارو کنم

                                 بی تو سر کردن در عالم مشکل است   

           خــاک نعلین تـــو داروی دل است

نوزده سال تمام قافله سالار بود.

سوار اسبش میشد و کاروان می برد مکه.

آن سال هرچه اصرارش کردند،زیربار نرقت.

مثل بچه ها می نشست و گریه میکرد که:

«این همه رفتم و آمدم،آقا را ندیدم.چه فایده یک بار دیگر هم بروم؟» 

* 

اسب ها و شترها آماده حرکت بودند.

مثل هرسال اسب او جلوی همه بود.

توی خواب بهش گفته بودند:

«دل مردم را نشکن.امسال هم برو،دست خالی برنمی گردی.» 

* 

شب آخر،نیمه های شب،توی مسجدالحرام.

کسی زد روی شانه اش:«علی بن مهزیار را می شناسی؟» 

سرش را تکان داد: «خودمم» 

گفت: «دنبالم بیا.» 

رفت. خیمه ای نشانش داد،وسط بیابان:«چرا معطلی؟ امام منتظر است.» 

 .... 

سحرخیز مدینه کی می آیی؟...

حدیث عشـق تـو دیـوانه کرده عالم را

به خـون نشــانـده دل  دودمان آدم  را

اگر بناست دمی بی تـو بگـذرد عمرم

هــــزار بار بمیــــرم نبینـــــم آن دم را

به یمن گریه برای تـو روز محشـر هم

خموش میکنم از اشک خود جهنم را

*یاحسین*

بانوی کربلا...

عزت را به ما بیاموز که به اسارت،آزادی و عـزت بخشیدی...
سیدتنا زینب!
از بالای تل زینبیه نگاهمان کنید...
بنگرید که " ابناء‌الطلقاء " چه بی‌شرمانه به بند می کشند عفت و حیا و ایمانمان را

بنگرید که مدعیان آزادی،چه به ستوه آمده‌اند از حجابمان،از زیر بار فحشا نرفتنمان!

مردهایمان را می کُشند،کودکانمان را یتیم می کنند،به حیا و عفتمان تعرض می کنند،معجر از سرمان می کُشند

به اسارت تمدن حقیر بی‌بند و باری و فحشا ما را میبرند،چوب خیزران بر لب و دندان شریعتمان میزنند،اما به ولله قسم،به تأسی از شما ایستاده‌ایم! پای عقایدمان،دین و آرمان هایمان...

و همچون شما در برابر همه‌ی این قید و بندها،شکنجه‌ها و طعنه و تمسخرها فریاد:           ولله لاتمحوا ذکرنا میزنیم.

چشم به شما دوخته‌ایم،به قامتی که هرگز خم نشد...

از شما به ارث برده‌ایم دوشادوش حسین ایستادن را،جنگیدن را،فریاد "هیهات منا الذله" زدن را...که در دفاع از "دین‌الله " زن،کار صد مرد می کند...

از شما آموخته‌ایم،در اوج غربت که باشیم،تحت هر شرایطی،حتی اگر خون سرمان بر ستون کجاوه بریزد،اشک ذلت از چشممان نریزد...

قــرآن بخوان که حفظ شود آبــروی تـو

تکفیـــــر دشـمنان علــــــــی رکن کیش ماست

هر کس محب فاطمه شد،قوم و خویش ماست