رسانه های انگلیسی اعلام كردند پزشكان مردی راكه به دلیل درد در ناحیه شكم به بیمارستان مراجعه كرده بـود،جراحی و یک چنگال داخل معده اش كشف كردند.

به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس،این آتشفشان از سال
۱۹۹۹میلادی تاكنـون فعال بـوده است.در ماه های ژوئیـه و اوت سال ۲۰۰۶
میلادی نیز فوران آتشفشان«تـونگوراهوا»دست كم چهار قربانی و دو ناپدید
بر جای گذاشت و هزاران تن را آواره كرد.

وی از شهروندان خواست وقوع هرگونه آتش سوزی و تخریب مراتع را با تلفن 09696 ستاد خبری یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان و یا اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان اطلاع دهند.

به گزارش سرویس«حـوادث»خبـرگزاری دانشجویان ایـران(ایسنا)،پلیس
نیـویـورک اعلام كرد:كاركنان این فـرودگاه در حال از بین بـردن علف های
هرز محوطه بودند كه با یک تكه استخوان روبـرو شدند
و با بررسی بیشتـر محیط تعـدادی استخـوان دیگر نیـز پیــدا كردند تا بـه
محل اصلی رسیدند.

پلیس نیویورک پس از كشف بقایای این استخوانها،آنرا بـرای بررسیهای
بیشتـر و شناسایی هـویت جسد به پـزشكی قانـونی منتـقل كـرد امـا
همچنان جنسیت جسد مشخص نشده است.

بنابر اعلام رسانه های داخلی آمریكا،كارشناسان زمان دقیق تدفین این
جسد را مشخص نكرده اند اما احتمال می دهند طی یک سال گذشته
در این محل دفن شده باشد.

به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه دیلی میل،سخنگوی پلیس نیـویـورک
گفت:اعلام دقیق علت فوت این فرد نیاز به زمان بیشتری دارد و نمیتوان
بدون بررسی های لازم نسبت به آن اظهارنظر كرد.

 
غیر از آثار فردی و اجتماعی نماز جماعت(که به آنها اشاره خواهدشد)پاداش‏ های عظیمی برای آن بیان شده که در اینجا به بعضی ازروایات،اشاره می‏شود.از رسولخدا(ص)نقل شده که: «من سمع النداء فلم یجبه من غیرعلة فلا صلاة له‏» (۱) نماز کسی که صدای اذان را بشنود و بی دلیل،در نماز جماعت ‏مسلمانان شرکت نکند،ارزشی ندارد.  
در حدیث،تحقیر نماز جماعت،به منزله تحقیر خداوند بشمار آمده‏ است:«من حقره فانما یحقر الله‏»(۲) شرکت دائم در نماز جماعت،انسان را از منافق شدن بیمه می‏کند.(۳) و برای هر گامی که به سوی نماز جماعت و مسجد برداشته شود،ثواب ‏و حسنه در نظر گرفته شده است.(۴) همین که کسی برای شرکت در نماز جماعت از منزل خارج ‏می‏شود،یا در مسجد،در انتظارنماز جماعت ‏به سر می‏برد پاداش کسی ‏را دارد که در این مدت،به نماز مشغول بوده است.(۵) تعداد حاضران در نماز جماعت،هر چه بیشتر باشد،پاداش آن بیشتراست.این کلام رسول خداست که فرمود:«ماکثر فهواحب الی الله‏»(۶)حدیث جالبی دربیان فضیلت نماز جماعت است که قسمتی از آن ‏در رساله‏ های عملیه هم ذکر شده است.ترجمه تمام حدیث چنین است:

اگر اقتدا کننده ۱ نفر باشد،پاداش ۱۵۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کننده ۲ نفر باشد،پاداش ۶۰۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کننده ۳ نفر باشد،پاداش ۱۲۰۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کننده ۴ نفر باشد،پاداش ۲۴۰۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کننده ۵ نفر باشد،پاداش ۴۸۰۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کننده ۶ نفر باشد،پاداش ۹۶۰۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کننده ۷ نفر باشد،پاداش ۱۹۲۰۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کننده ۸ نفر باشد،پاداش ۳۶۴۰۰نماز داده می‏شود.  
اگر اقتدا کنندگان و امام جماعت ‏به ۱۰ نفر رسیدند،پاداش‏۷۲۸۰۰نمازدارد.  

در شهر زشت ما،

این‌ جا که فکر کوته و دیواره ی بلند،


افکنده سایه بر سر و بر سرنوشت ما،


من سال‌های سال،


در حسرت شنیدن یک نغمه‌ی نشاط،


در آرزوی دیدن یک شاخسار سبز،

یک چشمه،یک درخت،

یک باغ پرشکوفه،یک آسمان صاف،


در دود و خاک و آجر و آهن دویده‌‌‌ام

فریدون مشیری

    یكم شهریور امسال پانزدهمین سالمرگ دكتر پرویز ناتل خانلری بود،بزرگمردی كه فقدانش در حكم هدم یكی از اركان ملیت ایرانی در سده اخیر باید محسوب شود و در این سخن مبالغه ای نیست.گرامیداشت خانلری گرامیداشت یک عمر كوشش بی همال و بی ملال در راه ترقی فرهنگ ایران است.گرامیداشت اعتدال،روشن بینی،سنجیده كاری و شرافت فرهنگی است. گرامیداشت تبار تابناكی است كه بی مزد بود و منت هر خدمتی كه كردند...یادش چون سپیده دمی كه برپیشانی آسمان می گذرد،بر باغ نسل ما شادابی و روشنی و امید می بارد...

• اعتدال! فرهنگ تلفیقی!
یكی از دل انگیزترین نوشته های خانلری«نامه»ای است كه به پسرش آرمان[كه مرگش بزرگترین  داغ و اندوه زندگی خانلری و همسرش بوده(هفتاد ج۴/۴۰۴)] نوشته است.این نامه به گمان من «مانیفست» اندیشه های ترقی خواهانه خانلری میتواند محسوب شود و دقت در آن نیت واقعی فعالیتهای فرهنگی واجتماعی وی را مشخص می سازد.[هفتاد ج ۲/۳۹۳-۳۸۹].

لحن نامه به مقتضای حال «احساسی» است اما محتوای آن خردمندانه و ژرف است.خانلری در این نامه،دوران خود را عصر ننگ و فساد میخواند و سرگذشت خود را خون دل خوردن و دندان به جگر افشردن میداند و آینده را در هاله ای از ابهام و بدبینی ترسیم می كند.با این همه اعتراف می كند كه با وجود تلخكامی ها نمی تواند دل از این آب و خاک بردارد و رسالت و ماموریتش را در انتقال میراث گذشتگان به آیندگان خلاصه میكند.خانلری از شوكت بر بادرفته ایران میگوید و با واقع بینی بنیه مادی كشور را برای تجدید اقتدار گذشته ناكافی می بیند و به این نتیجه می رسد كه به ناچار برای «بقا» باید به فكر جایگزینی برای قدرت مادی بود و این بدیل چیزی جز فرهنگ و هنر و دانش نمی تواند باشد.بنابراین در نگاه خانلری[و با توجه به موقعیت حساس ایران]عرصه فرهنگ قلمرو «بودن و نبودن»است؛«بقای» ملیت ایرانی و امید به هرگونه ترقی ایران مستلزم تعالی و تقویت فرهنگ است.اكنون پرسش این است فرهنگی كه بار امانتی بدین سنگینی بر دوش آن نهاده شده چه ویژگی هایی باید داشته باشد،طریق وصول به این فرهنگ كدام است و چه آفت هایی آن را تهدید می كند؟

    دکتر پرویز ناتل خانلری در سال۱۲۹۲در تهران به دنیا آمد.پدر وی اهل ناتل مازندران و از کارمندان وزارت خارجه بود.دکتر خانلری تحصیلات خود را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران تا درجه دکتری به اتمام رسانید و سپس به تدریس در دانشگاه پرداخت.خانلری از هواداران جدی نوآوری درشعر بود،اما تجدد در شعر را در حد میانه قبول داشت و ازاین نظر میتوان او را پیشگام گروهی خاص از شاعران معاصر دانست.او بیشتر سال های عمر خود را صرف تحقیقات ادبی،تصحیح متن های شعر و نثر نمود؛علاوه بر آن ترجمه آثار خارجی و بالاخره انتشار مجله ادبی «سخن» که به مدت ۳۵ سال آن را به طور مداوم منتشر می نمود از دیگر کارهای مهم اوست.این مجله در رشد فرهنگ و ادبیات معاصر فارسی تأثیر آشکاری داشته است.مجموعه اشعاری از وی با نام«ماه در مرداب»منتشر شده است.دکتر خانلری در سال ۱۳۲۰ با خانم «زهرا کیا» همدرس خود ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک دختر و یک پسر بودند.متأسفانه پسرش «آرمان» در جوانی درگذشت و استاد و همسرش را برای همیشه داغدار ساخت.
  

     دکتر خانلری در سال ۱۳۲۷ به پاریس رفت و به مطالعه وتحقیق پرداخت و همواره کرسی دانشگاهی خود را که تاریخ زبان فارسی بود حفظ می کرد.دکتر پرویـز ناتل خانلری که در ادب گذشته ایران و نیز ادبیات فرانسوی چیرگی داشت،کار شاعری خود را با قصیده و غزل آغاز نمود.وی نخستین نقاد و مفسر شعر تغزلی و غنایی معاصر است.وی سال ها پیش از آن که مجله «سخن» را دایر کند شعر می سرود و با نیما آشنایی داشت،اما پس از مدتی کار نقد شعر را در پیش گرفت و نظریه های تازه ای درباره ی شعر بیان نمود.خانلری در سال ۱۳۱۶ شعر «ماه در مرداب» و در سال ۱۳۲۱ شعر«یغمای شب و ظهر»را سرود.این اشعار و نظایر آنها در قالب چهار پاره و در حوزه ی وصف طبیعت بودند.در همان سال شعر «عقاب» را که افسانه ای تمثیلی است در قالب مثنوی،با بافت و برداشتی جالب و جدید،ارائه نمود.

     در واقع میتوان گفت اشعار خانلری در آن سالها پلی بود میان شعر کهن و شعر نو که برای پذیرفتن اشعار تازه تر و تندروتر بنا شده بود.مجله «سخن» نیز دراین میان پایگاه شاعران نوپرداز بود و تأثیری که این مجله در این باب داشته،انکار ناپذیر است.خانلری شعری را که محتوای تازه نداشت،شعر نمی دانست.او بر این عقیده بود که:«شعر خوب شعری است که حاوی معانی تازه و زیبا باشد و این معنی در مناسب ترین و زیباترین قالب ریخته شود.اگر کسی شعری بی وزن بگوید و معنی مقصود را آن چنان که باید زیبا و دلکش و تمام جلوه دهد،به گمان من بر کار او ایرادی نمی توان گرفت.»در مجموع خانلری به نوعی تازگی و نوجویی و دگرگونی ادبی معتقد بود اما در ضمن،اوزان و بحور فارسی را آنقدر متعدد و فراوان می دانست که لزومی نمی دید شاعر برای گفتن هر نوع شعر،اوزان را بشکند و یا شعر آزاد بگوید.دکتر خانلری در اول شهریور ۱۳۶۹ در حالی که از بیماری رنج می برد در سن ۷۷ سالگی فوت کرد.در خارج از کشور از او تجلیل زیادی به عمل آمد.رسانه ها نیز خدمات ارزنده دکتر خانلری به زبان فارسی را ستودند.