امام موسی صدر در زمستان سال 1339و پس ازتجدید سازمان جمعیت خیریه«البر والاحسان» ،با تنظیم برنامه ای ضربتی جهت تامین نیازهای مالی خانواده های بی بضاعت،ناهنجاری تکدی را به کلی از سطح شهر صور و اطراف آن برانداخت.

وی در فاصله سالهای 1340 تا 1348 و درچارچوب برنامه ای میان مدت،با طی سالانه صدهزار کیلومتر در میان شهرها و روستاهای سراسر لبنان،دهها جمعیت خیریه و مؤسسات فرهنگی و آموزش حرفه ای را راه اندازی نمود.

که حاصل آن کسب اشتغال و خودکفایی اقتصادی هزاران خانواده بی بضاعت،کاهش درصد بیسوادی،رشد فرهنگ عمومی،و به اجرا در آمدن صدها پروژه کوچک و بزرگ عمرانی در مناطق محروم آن کشور بود.

امام موسی صدر در تابستان سال 1345 و پس از اجتماعات عظیم و چند روزه شیعیان لبنان در بیعت با ایشان،رسما از حکومت وقت درخواست نمود تا همانند دیگر طوائف آن کشور،مجلسی برای سازماندهی طایفه شیعه و پیگیری مسائل آن تأسیس گردد.

مجلس اعلای اسلامی شیعیان که اولین بخش از برنامه درازمدت امام صدر به شمار می رفت، در اول خرداد سال 1348 تأسیس،و خود آن بزرگوار با اجماع آراء به ریاست آن انتخاب گردید. امام موسی صدر از بهار سال 1348 تا اواسط زمستان سال 1352 با دولت وقت لبنان به گفتگو نشست،تا آن را برای اجرای پروژه های زیربنایی و وظایف قانونی خود در قبال مناطق شیعه نشین و محروم آن کشور ترغیب نماید.

در پی امتناع دولت لبنان از پذیرش این مطالبات و نیز اتمام حجت با آن،جنبش محرومان لبنان در اوایل سال 1353 به رهبری امام موسی صدر شکل گرفت،و راهپیمایی های مردمی عظیمی در شهرهای بعلبک،صور و صیدا علیه دولت به وقوع پیوست.

اوجگیری بحران خاورمیانه،صف آرایی احزاب افراطی مسیحی در برابر مقاومت فلسطینی،و به لبنان کشیده شدن برخی اختلافات جهان عرب،امام موسی صدر را بر آن داشت تا برای حفظ ثبات کشور و ممانعت از سرکوبی فلسطینی ها،تـوده های مردم را موقتاً از عرصه رویارویی با دولت کنار کشاند،و پیگیری مطالبات بر حق شیعیان را تا آمدن رئیس جمهور بعد به تاخیر اندازد. امام موسی صدر در سال 1354 علی رغم کارشکنی های شدید دولت،مجدداً با اجماع آراء به ریاست مجلس اعلای اسلامی شیعیان برگزیده شد.

با آغاز جنگ داخلی لبنان در فروردین سال 1354،تمامی تلاشهای امام موسی صدر مصروف پایان دادن به این بحران صرف گردید.

وی در خردادآن سال درمسجد عاملیه بیروت به اعتصاب نشست،و به پشتوانه مشروعیت مردمی و مقبولیت وسیع وشخصیت کاریزماتیک خود در میان تمامی مذاهب،آرامش را به تابستان لبنان بازگردانید.

با شعله ور شدن مجدد آتش جنگ و پدیدار شدن ابرهای شکست بر آسمان جبهه مسلمانان،امام صدر در اردیبهشت 1355 حافظ اسد را وادار نمود تا با اعزام نیروهای سوری به لبنان،موازنه قوا و آرامش را به این کشور بازگرداند.حل اختلافات مصر با سوریه و متعاقب آن برپایی کنفرانس ریاض در مهر 1355،آب سردی بود که امام موسی صدر بر آتش جنگ داخلی لبنان فرو ریخت.این آرامش تا زمانیکه امام صدر در لبنان حضور داشت،ادامه پیدا کرد.

 به نقل از : فرشته نجات

مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی