تعبیر روز قیامت به القارعه به جهت شدت و عظمت آن از ویژگیهای سوره‌ی مبارکه قارعه ‏است،توصیف مردمان در روز قیامت به پروانه‌های پراکنده و سرگردان تنها در همین ‏سوره‌ی مبارکه آمده است.‏

به طور کلی موضوعات طرح شده درسوره‌ی مبارکه قارعه عبارتنداز:توصیف روزقیامت ‏به القارعه یعنی روزی که در آن روز همه چیز در هم کوبیده می‌شود،بیان برخی از ‏اوصاف روز قیامت و صحنه‌های وحشتناک آن،اشاره به شدت حادثه روز قیامت که باعث ‏سرگشتگی مردمان می‌شود مانند پروانه هایی پراکنده به هر سو می‌آویزند،اشاره به ‏درهم کوبیده شدن کوهها در روز قیامت که چون پشم زده شده به هر سو پراکنده می‌شوند،تصریح به این حقیقت که در روز قیامت آنکس که کفه‌ی ترازوی اعمال نیکش سنگین‌تر ‏باشد زندگانی سعادتمندی خواهد داشت و آنکس که کفه‌ی ترازوی اعمال ناپسندش ‏سنگین‌تر زندگانی خفت‌باری را در انتظار خواهد داشت،اشاره به عاقبت حال مجرمان در ‏روز قیامت که آتش عظیم و سوزان دوزخ در انتظار آنهاست.‏

مباحث اخلاقی و اجتماعی بسیاری در سوره‌ی مبارکه قارعه آمده است قارعه به معنای ‏کوبنده است این سوره با بیان حوادث آستانه‌ی رستاخیز که بسیار کوبنده است آغاز ‏شده است پس از بیان این مطالب در این سوره دو خط یا دو شیوه‌ی زندگی در روی ‏کره زمین برای بشر ترسیم شده است که یکی به سوی سقوط و دوزخ و دیگری به ‏سوی سعادت و خوشبختی ختم می‌شود.تشریح وسیله‌ی سنجش اعمال انسانها در ‏روز رستاخیز یکی دیگر از محورهای طرح شده در سوره‌ی مبارکه القارعه است.‏

وسیله‌ی سنجش اعمال بندگان در رستاخیز به مانند ترازو یا هر وسیله‌ی سنجش دنیایی ‏نیست.بلکه مقصود از میزان در این سوره ائمه معصوم و عدل آنهاست،در روز قیامت ‏حقایق اعمال انسان با کارهای ائمه سنجیده می‌شود و این بزرگان معیار و وسیله‌ی ‏سنجش محسوب می‌شوند.‏در فضیلت تلاوت همراه با تدبر سوره‌ی مبارکه قارعه از پیامبراکرم(ص)روایت است هر ‏کس سوره‌ی قارعه را تلاوت کند خداوند به سبب قرائت آن در روز قیامت پرونده اعمال ‏نیکش را سنگین خواهد نمود.‏

همچنین در روایت دیگری از امام باقر(ع) آمده هر کس سوره قارعه را تلاوت کند خداوند ‏متعال او را از فتنه دجال محفوظ داشته و در روز قیامت او را از آفات دوزخ بدور می‌دارد.‏