با این تجربه کودک نتیجه می گیرد که انسان را به خاطر حقیقت گویی کتک می زنند!
دسته دوم دروغ هایی هستند که محرک داشته باشند،والدین نباید سؤالاتی از کودکان بکنند که کودک به منظور دفاع از خود پاسخ دروغ به آنها بدهد.کودکان از اینکه پدر و مادر از آنها سؤال و پرس وجو کنند،متنفرند به خصوص هنگامی که گمان می کنند والدینشان از قبل پاسخ ها را می دانند.کودکان از سؤالاتی که نقش دام را دارند بیزارند.سؤالاتی که وادارشان می کند دروغ بگویند و یا حقیقت را بر زبان بیاورند و خجالت بکشند.در این صورت کودک می آموزد«پدر درک می کند.من می توانم مشکلاتم را به او بگویم».

● برخورد با دروغگویی

خط مشی ما در برابر دروغ گویی مشخص است؛از یک طرف ما نباید بازپرس بازی در بیاوریم و کودک را سؤال پیچ کنیم و موضوع را بزرگ جلوه دهیم،از طرف دیگر باید حتما و بدون تردید، رک و پوست کنده با کودک حرف بزنیم.

مانباید کودکانمان را تحریک کنیم تا برای دفاع از خود دروغ بگویند و نیز آگاهانه برای کودک فرصت ایجاد نکنیم که دروغ بگوید.وقتی کودک قطعا دروغ می گوید،واکنش ما نباید غیراخلاقی و دارای هیجان شدید بوده بلکه باید واقعی و دور از احساس باشد چرا که ما می خواهیم کودکمان بداند که نیازی ندارد به ما دروغ بگوید.

بیتوته