آیا بالاخره روزی میرسد که ما انسانها یکرنگ باشیم؟
در گلشن وجدان،همواره گل عاطفه و مهر بکاریم؟
آیا روزی میرسد که وجدان و شرف را از مقام و زر و زور بالاتربدانیم؟
آیا روزی میرسد که به همدیگر همواره مهر بورزیم و جز راه حقیقت،راه دیگری را نرویم؟
آیا روزی میرسد که خودخواه نباشیم و جز خود،همه را لایق و شایسته بدانیم؟
اما افسوس.
افسوس که ما مَست زَر و زور و مقام هستیم و همیشه در پی آن و یا در اندیشه ی آن هستیم. ای کاش ما انسانها میدانستیم که زندگی زنگ تفریح کوتاهی است و زنگ بعد،زنگ حساب است.
:: موضوعات مرتبط:
ادبیات ,
,
:: بازدید از این مطلب : 365
|
امتیاز مطلب : 10
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
