قبل از اینکه بخواهی در مورد من قضاوت کنی.
کفش های مرا بپـوش و در راه من قـدم بـزن.
از خیابان ها،کوه ها و دشت هایی گذر کن که من کردم.
اشکهایی بریــز که من ریختـم.
دردها و خوشی های مـرا تجربـه کن.
سال هایی را بگذران که من گذراندم.
روی سنگ هایی بلغــز که من لغـزیدم.
دوباره و دوباره بر پاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن.
همان طور که من انجام دادم...
بعد آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی...