بازار تبریز در سال 1354 شمسی به عنوان وسیع‌ترین مجموعه سرپوشیده جهان در فهرست آثار ملی ثبت شد.

مفهوم این گفته را وقتی درک خواهید کرد که اقبال داشته باشید و بر سقف بازاری بایستید که طولش به یک کیلومتر می‌رسد.از شهری که در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و کالاهای شرق و غرب در آن مبادله می‌شده، بازاری جز این هم انتظار نمی‌رود.

تا جایی که شاردن فرانسوی آنرا عالی‌ترین بازارهای آسیا دانسته و با اظهارشگفتی از گنبدهای زیبا و طاق‌‌های دیدنی،بازار هشت گوش و وسیع قیصریه را زیباترین بخش بازار عنوان کرده است.

همچنین ابن بطوطه می‌نویسد:«بازارتبریز یکی از بهترین بازارهایی بود که من در همه شهرهای دنیا دیده‌ام.»تنوع وسیع سازه‌های آجری به هم پیوسته،سبک معماری،کثرت سراها و تیمچه‌ها، وجود مدرسه و مسجد همه از اهمیت و امتیازات خاص این بازار به شمار می‌روند.

زلزله سال 1193 هجری قمری علاوه بر خساراتی که بر دیگر آثار باستانی تبریز وارد کرد،بازار را نیز با خاک یکسان نمود و این همان سالی بود که کریم‌خان زند وفات یافت.

اما معماران زبردست آن را بازسازی کردند و بازار کنونی مربوط به اواخر حکومت زندیه و عصر قاجار است.

بازار تبریز از چندین راسته و تیمچه و سرا تشکیل شده که تیمچه امیر از این میان بزرگترین گنبد و تیمچه مظفریه با شکوه‌ترین معماری را داراست.