سرمایه​ی گوهران این چهار / بـرآورده بی​ رنج و بی​روزگار

یکی آتشی بـر شده تابناک / میان آب و باد از بر تیره خاک

زمین را بلندی نبد جایگاه / یکی مرکزی تیـره بـود و سیاه

ستاره برو بر شگفتی نمود / به خاک اندرون روشنائی فزود

همی بر شد آتش فرود آمد آب / همی گشت گرد زمین آفتاب

گیا رست با چند گونه درخت / به زیر اندر آمد سرانشان ز بخت

ببالد ندارد جز این نیـرویی / نپوید چو پیوندگان هر سویی

وزان پس چو جنبنده آمد پدید / همه رستنی زیر خویش آورید

خور و خواب و آرام جوید همی / وزان زندگی کام جوید همی

نه گویا زبان و نه جویا خرد / ز خاک و ز خاشاک تن پرورد

نداند بد و نیک فرجام کار / نخواهد ازو بنـدگی کردگار

چـو دانا توانا بـد و دادگر / از  ایـرا نکرد ایچ پنـهان هنر

چنینست فرجام کار جهان / نداند کسی آشکار و نهان

بنای آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی واقع در توس