امام صادق علیه‌السلام فرمود:شایسته نیست که مؤمن خود را خوار گرداند،عرض کردم:چگونه خود را خوار می‌کنند؟  فرمود: کاری کند،که باعث عذر خواهی شود.

در همین رابطه امام علی علیه‌السلام نیز می‌فرمایند:

زنهار از کاری که به سبب آن پوزش خواهی،زیـرا از کار خوب عذر خواهی نمی‌شود.

«تشویق به پذیرفتن عذر عذر‌خواه»

پیامبر اکرم صلی ‌الله علیه و‌آله و‌سلم فرمود:هر کس برادرش به عذر خواهی نزد او آید باید عذرش را بپذیرد،خواه عذرش موجه باشد یا نادرست.اگر عذرش را نپذیرد کنار حوض (کوثر) بر من وارد نشود.

پیامبر اکرم صلی ‌الله علیه و‌آله و‌سلم در سفارش به علی علیه‌السلام می‌فرماید: هر که پوزش پوزش‌خواهی را،راست بگوید یا دروغ،نپذیر به شفاعت من دست نیابد. همچنین فرموده است: بزرگترین گناه،خود داری از پذیرفتن عذر است.

«مواردی که عذر هیچ کس پذیرفته نیست»
امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: سه چیز است که هیچ کس در بارة آنها عذرش پذیرفته نیست:

بر‌گرداندن امانت به نیکو‌کار و بـد کردار
وفای به عهد،با نیکو‌کار و بد‌کردار
نیکی کردن به پدر و مادر خوب باشند یا بد.

امام علی علیه‌السلام: بر شما باد به فرمان بری از کسی که در شناختن او، عذر‌تان پذیرفته نیست.

همچنین امام علی علیه‌السلام:

اعتراف کردن را نوعی عذر خواهی می‌داند و می‌فرمایند:اعتراف (به‌گناه‌) خود پوزش خواهی است،انکار (و عدم اعتراف به گناه) پای فشردن (بر آن) است.

امام حسن علیه‌السلام آمده:گناه را زود کیفر مده بلکه میان آن دو (‌گناه و کیفر) راهی برای عذر‌خواهی باقی بگذار.

امام سجاد علیه‌السلام فرمود:هیچ کسی از تو عذر خواهی نکند،مگر اینکه عذرش را بپذیری ،گر‌چه بدانی که دروغ می‌گوید.اگر مردی از طرف راستت به تو ناسزا گفت و سپس به طرف چپت آمد و عذر خواست،عذرش را بپذیر.